Liever geen verkorte standaarden

Tot mijn verbazing zag ik dat slechts de verkorte vorm van de herziene NHG-Standaard Psoriasis werd gepubliceerd (H&W 2004;47:304-5). Voor de volledige versie werd naar de NHG-website verwezen. Deze onaangekondigde en niet van enige uitleg voorziene beleidswijzing verontrust mij om meerdere redenen. Ten eerste was de verschijning van standaarden de belangrijkste reden voor de revival en de statusverhoging van zowel het NHG, H&W als de huisartsgeneeskunde in Nederland. Ten tweede bleek uit lezersonderzoeken dat de standaarden de belangrijkste bron voor de toenemende attractiewaarde van uw blad zijn. Ten derde hangt de nationaal en internationaal gewaarde status van de standaarden zeer nauw samen met het feit dat ze als volledige tekst uitstekend leesbaar, en vervolgens goed controleerbaar zijn door de onderbouwing met noten. Met andere woorden: scholing, nascholing en wetenschappelijke vorming – desgewenst – ineen. Tot slot worden de werkgroepsleden die veel vrije tijd steken in het publiceren van standaarden minder gehonoreerd met een publicatie op hun naam als deze publicaties in essentie onvolledig zijn. Dit manco telt te meer voor universitaire medewerkers. Een schrijnende bijkomstigheid daarbij is dat er door een nieuw advies van de KNAW juist een opening was geschapen om voor het eerst aan activiteiten met veel maatschappelijke impact – zoals deelname aan de publicatie van standaarden – een groter gewicht toe te kennen bij de beoordeling van de ‘output’ van universitaire vakgroepen. Kortom, ik denk dat de potentiële schade van het in verkorte vorm weergeven van standaarden groter is dan de baat die zich uit in iets meer ruimte voor andere artikelen. H&W is bovendien bij mijn weten altijd een goed renderend blad geweest, dus ook vanuit dat perspectief lijkt het eerder pound foolish dan penny wise te zijn om minder ruimte aan de standaarden toe te wijzen. Beter ten halve gekeerd… Siep Thomas