Een overmatig gebruik van antibiotica brengt onnodige kosten, bijwerkingen, medicalisering en dreigende resistentie met zich mee. Daarom is vaak geprobeerd het gebruik van antibiotica in de eerste lijn te verminderen. Ranji et al. analyseerden 55 projecten ter vermindering van het antibioticagebruik. Informatie aan artsen en patiënten, actieve scholing van artsen en het terugkoppelen van voorschrijfcijfers waren relatief vaakgebruikte instrumenten. Gemiddeld schreven artsen bij aanvang van de onderzoeken in 38,5% van de onderzochte consulten een antibioticum voor. Het gebruik daalde na de interventie gemiddeld met 9,7%. Duidelijke verschillen in effect tussen de verschillende soorten interventies konden niet worden aangetoond. Daarvoor varieerden de projecten te veel in vorm en kwaliteit. Wel leek het zo te zijn dat als het antibioticumgebruik relatief hoog was bij aanvang van het project, de effecten groter waren, zowel relatief als absoluut. Een speciale categorie projecten betrof de Engelse onderzoeken naar de effecten van het zogenaamde uitgestelde recept. De huisarts legt daarbij uit dat een antibioticum op dat moment niet nodig is, maar de patiënt krijgt wel een recept dat hij een paar dagen later alsnog kan gebruiken. Het effect op het antibioticumgebruik was spectaculair, maar het uitgangsniveau van voorschrijven was dan ook erg hoog. Het gebruik daalde van 75% naar 37,5%. Alle onderzoeken beperkten zich tot kortetermijneffecten. Bovendien bestaat er naast overbehandeling ook onderbehandeling. Als we willen dat dit soort kwaliteitsprojecten ook structureel aanslaat in de dagelijkse praktijk, dan zullen we aan dokters en patiënten moeten laten zien dat we niet blind gaan voor minder antibiotica, maar voor een meer rationeel evidence based antimicrobieel beleid. Het is een goede zaak dat hiervoor nu ook aandacht bestaat binnen de NHG-Praktijkaccreditering. (TV)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
