Operatie of afwachten bij een liesbreuk?

In de RCT werden mannen ≥ 50 jaar met geen of milde klachten bij een liesbreuk gerandomiseerd in een groep die geopereerd werd en een groep bij wie afgewacht werd. In het follow-uponderzoek gingen onderzoekers na hoeveel patiënten bij wie afgewacht werd alsnog een operatie ondergingen (cross-over). De onderzoekers beoordeelden de medisch dossiers van 98,4% (488/496; 258 afwachtende groep, 230 operatiegroep) van de geïncludeerde mannen. Daarnaast interviewden zij 41% van de mannen (200/496; 106 afwachtende groep, 94 operatiegroep) over aspecten als kwaliteit van leven en keuze behandeling bij nieuwe liesbreuk.

Resultaten

Na gemiddeld 12 jaar (interkwartielrange 9-14) was de cumulatieve cross-over naar operatie 64,2% en dit was hoger bij de mild symptomatische patiënten dan bij de asymptomatische patiënten (71,7% versus 60,4% HR 1,46; 95%-BI 1,07 tot 1,99). De belangrijkste reden om alsnog een operatie te ondergaan was toename van pijnklachten of ongemak (79,6%). In de afwachtende groep raakte bij 3,9% de liesbreuk beklemd. Bij 9,5% van de geopereerde patiënten traden complicaties op en bij 10,2% keerde de liesbreuk terug. In de afwachtende groep zouden meer mannen dan in de operatiegroep de andere behandeling kiezen als zij een nieuwe liesbreuk zouden krijgen (37,7% versus 18,0%, p = 0,002). Kwaliteit van leven verschilde niet tussen de groepen. Een beperking van dit onderzoek is dat slechts 41% van de patiënten beschikbaar was voor het telefonische interview, wat een risico op selectiebias geeft.

Conclusie

Bij mannen met een asymptomatische en mild symptomatische liesbreuk is samen beslissen van belang waarbij samen met de patiënt de voor- en nadelen van de behandelopties worden afgewogen. Bij asymptomatische mannen lijkt een operatie lang niet altijd nodig, maar als er milde klachten zijn blijkt een expectatief beleid toch regelmatig uitstel maar geen afstel van een operatie.