Op het Veld en collega’s pleiten ervoor om te stoppen met de screening van kwetsbare ouderen met standaard vragenlijsten. Zij stellen een aantal terechte vragen: Wat is kwetsbaarheid precies? En: Hoe weten we zeker dat we kwetsbaarheid op de juiste manier meten? Tja, toch maar niet screenen dan?
Numans en De Wit pleiten er juist voor om de oudere, pardon, het kind niet met het badwater weg te gooien. Tijdige herkenning van potentieel kwetsbare ouderen is belangrijk. De auteurs betogen dat deze groep beter in kaart gebracht kan worden door een geautomatiseerde voorselectie aan de hand van routinematig verkregen zorggegevens uit het HIS.
Hoe houdt u als huisarts zicht op de kwetsbare ouderen? Werkt u veel samen met de praktijkondersteuner? Maakt u optimaal gebruik van de functies van uw HIS? Of maakt u gebruik van vragenlijsten? Hoe zorgt u voor een goede respons en hoe bereikt u de juiste doelgroep? Wist u dat patiënten deelname sneller overwegen als de huisarts hen persoonlijk uitnodigt?
Ik denk dat het belangrijk is om als huisarts te weten welke mogelijkheden er zijn om te screenen op kwetsbaarheid. Ook is het belangrijk om kwetsbare ouderen tijdig in het vizier te krijgen én te houden, zodat crisissituaties en onnodige ziekenhuisopnames voorkomen worden. Dus vragenlijsten en optimaal gebruik van ons HIS niet als doel, maar als middel voor tijdige, persoonsgerichte zorg.
Deze H&W geeft veel stof tot nadenken over de weerbarstige praktijk van het toepassen van planmatige, gestandaardiseerde en geprotocolleerde screening. Hopelijk heeft u na dit drukke jaar voldoende tijd om deze zomer tot rust te komen en wellicht te reflecteren op de vraag: to screen or not to screen?
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
