Een leerzaam boek op diverse fronten. Om alvast op de conclusie vooruit te lopen: een aanrader voor de huisartsenboekenkast. Vooral als uw belangstelling uitgaat naar de geriatrie of als u betrokken bent in de opleiding van co-assistenten of aios. Het boek is prettig leesbaar. Het bestaat uit een algemeen deel, een specieel deel met bijlagen en een afkortingenlijst. Uit voorwoord en inleiding blijkt dat de plaats van de sociaal geriater niet gemakkelijk is te definiëren tussen de klinisch geriaters, de verpleeghuisartsen en de ouderenpsychiaters. Het is niet gelukt een zelfstandige status als geriatrisch specialisme te verwerven zodat er teruggevallen moet worden op andere disciplines. Het is de bedoeling dat de sociale geriatrie in de toekomst met de verpleeghuisgeneeskunde fuseert. Het algemene deel van het boek is niet geschreven vanuit eigen wetenschappelijk onderzoek en opleidingservaring. De referenties komen veelal uit andere disciplines zoals de gerontologie en klinische geriatrie. De eerste drie hoofdstukken zijn nogal schools, maar zijn zeker interessant voor het preklinisch curriculum van de geneeskundestudie en voor de beginnende arts. Het boek wordt echt boeiend vanaf hoofdstuk 4 wanneer de regels en regelgeving over de indicatiestelling binnen de zorg uitgebreid aan bod komen. Je begrijpt daarmee beter waarom je als huisarts geregeld tegen onbegrepen regels aanloopt en het niet lukt de benodigde zorg voor een patiënt te organiseren. Helaas is het boek net niet up-to-date genoeg om de crisisplaatsing van ouderen in een verzorgingshuis te bespreken. Sinds het CIZ dit niet meer doet, is dit een nieuwe tijdrovende klus voor de huisarts. Het algemene deel sluit af met een uitgebreid hoofdstuk over wetgeving waaronder de rechterlijke machtiging en hoe daar in de praktijk mee om te gaan in gesprek met patiënt en diens familie. In het speciële deel wordt per hoofdstuk systematisch ingegaan op dementie, delier, stemmingsstoornissen, angst, psychose, persoonlijkheidsstoornissen en verslaving. Alles is geschreven vanuit ervaringen in de dagelijkse praktijk, die zich net als in ons vak voor een deel bij de patiënt en diens familie in huis afspeelt. Het maakt dit boek voor de huisarts tot een handzaam en efficiënt naslagwerk. Na lezing zult u het mogelijk met mij eens zijn dat de sociale geriatrie eigenlijk een ‘specialisme’ is dat naadloos aansluit bij de huisartsgeneeskunde en daar veel meer thuishoort dan bij de verpleeghuisgeneeskunde. Met de huidige HOED-vormingen en de aankomende vergrijzing zal een ‘sociaal huisarts-geriater’ in de nabije toekomst geen overbodige luxe zijn!
JB Muskens
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
