Vijfentwintig jaar zorgen over de medische opleiding

Het zorglandschap blijft continu in beweging en staat voor grote uitdagingen. Om geen speelbal te worden van de veranderingen, is het belangrijk dat huisartsen proactief zijn en de regie houden over hun werk – kortom, medisch leiderschap tonen. De hamvraag is of huisartsopleidingen aiossen daarvoor voldoende toerusten. De huisartsopleiding in Amsterdam heeft een leerlijn Medisch leiderschap ingevoerd. De auteurs gaan graag in gesprek over mogelijkheden om zo’n leerlijn ook in andere huisartsopleidingen te introduceren.

Het opleiden van huisartsen is net zoals dokteren een vak met een wetenschappelijke basis. Daarom wordt er onderzoek naar medisch onderwijs gedaan, dat bijvoorbeeld gericht is op interprofessioneel leren, docentprofessionalisering en toetsen. Een centrale conclusie uit dergelijk onderzoek is dat de ontwikkeling van de huisarts in spe het meest gebaat is bij het opdoen van klinische ervaring in de huisartsenpraktijk. De kwaliteit van deze ervaring blijkt bovendien voor een groot deel af te hangen van de rol van de opleider. De huisartsopleiding ontwikkelt zich op basis van nieuwe medische en onderwijskundige inzichten, en maatschappelijke ontwikkelingen. Willen opleidingen ook in de toekomst goede huisartsen afleveren, dan blijft onderzoek belangrijk.

Artsen moeten hun kennis en vaardigheden voortdurend bijspijkeren: levenslang leren is de norm. Huisartsenopleidingen besteden daarom veel aandacht aan zelfsturend leren. Daarbij hoort een individueel opleidingsplan. In de praktijk zien aiossen het nut ervan vaak niet in, maar een individueel opleidingsplan kan wel degelijk waardevol zijn. Voorwaarde is wel dat de opleiding ruimte maakt voor autonome keuzes van de aios en ervoor zorgt dat opleiders en docenten beschikken over voldoende coachingsvaardigheden.