Wat doe je ’s avonds na een lange praktijkdag? Ik mag dan graag een beetje sporten (maar toegegeven, liever sport kijken), een boek lezen (van het genre ‘eenvoudige literaire thriller’, overschat mij in vredesnaam niet) of een film kijken. Wat ik eigenlijk nooit doe: de vakliteratuur doornemen. Ik heb abonnementen op NTvG en H&W, en ben geabonneerd op de newsalerts van het BMJ. In druilerige weekends vind ik wel eens een uurtje de tijd om de boel door te bladeren. Schiet ik tekort? Voor mijn gevoel niet. En mijn verstand voegt daaraan ook een beetje ratio toe. Want ach… de meeste klachten gaan nog steeds vanzelf over. Daarover hoef ik mij dus niet zo nodig bij te spijkeren. Ik neem aan dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Eigenlijk ken ik er maar eentje - hij is er hoogleraar mee geworden - die smikkelend en kwijlend achter de brievenbus wacht op de komst van weer een vakblad. Een zeldzaamheid, denk ik. Hoop ik. Wat ik wel spel: de kranten, inclusief de wetenschapsbijlage. Zo heb ik toch het idee dat ik mijn status als homo universalis nog een beetje in stand houd, uitsluitend voor mijzelf natuurlijk. Daarbij ben ik volks genoeg om mij vooral te verlustigen aan debatten of – nog liever – aan klassieke welles-nietesspelletjes.
Een tijdje geleden las ik in de krant dat The Lancet in een groot overzichtsartikel ‘definitief vaststelde’ dat homeopathie niet werkt. Ik gromde goedkeurend (wie niet?) en had plotseling weer een sterk vertrouwen in de toekomst van de mensheid. Totdat ik half januari een stuk over dit Lancet-onderzoek, plus de reacties daarop, las in het NTvG. Oeps, er bleef niet zo heel veel over van het Lancet-onderzoek dat, ik noem slechts een enkel puntje, niet voldeed aan de regels van de meta-analyses zoals die enkele jaren geleden zijn opgesteld (niet dat ik van het bestaan van die regels wist, maar vooruit). Ik raakte in gewetensnood. Wat nu? Bij alle ellende in dit leven, heeft de mens toch al zo weinig zekerheden. Als die wegvallen, wat dan? Ik bedoel, veronderstel dat:
- homeopathie echt werkt,
- en Ajax nooit meer goed gaat voetballen,
- en Rita Verdonk nimmer opstapt,
De Volkskrant van 28 januari bood redding. Journalist Hans van Maanen toonde de moed, het doorzettingsvermogen en de koppigheid om de oorspronkelijke stukken uit de Lancet, plus de ingezonden brieven, te lezen en te vergelijken met de samenvatting in het NTvG. Messcherp constateert hij dat het NTvG de discussie volstrekt verkeerd samenvat. Enerzijds vormde dat een troost, want mijn eigen vooroordeel over homeopathie werd weer bevestigd. Het leverde mij zelfs direct financieel voordeel op: ik heb mijn abonnement op het NTvG meteen opgezegd. Ik bedoel, ook wat je níét leest, moet kloppen… Anderzijds viel toch ook weer een van mijn weinige zekerheden weg: de geloofwaardigheid van het NTvG. Mijn hemel, wie moeten wij nu nog geloven? Spits? Metro? H&W? Oh, horror! Iemantsverdriet
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
