Iris Wichers

Geneesmiddelengebruik blijft onherroepelijk leiden tot duurzaamheidskwesties, waaronder uitscheiding van medicijnresten via de riolering naar het oppervlaktewater en de daarmee samenhangende belasting van het watermilieu. Het vergroenen van farmaceutische zorg is daarom, naast leveringszekerheid van geneesmiddelen en beperken van zorgkosten, een belangrijk thema op weg naar een duurzame zorg. Ook voorschrijvers en gebruikers in de keten zijn nodig om de belasting van medicijnresten op het watermilieu te reduceren. Welke ruimte is er voor groene keuzes bij het wettelijk recht op de best beschikbare zorg? In deze beschouwing bespreken we ontwikkelingen in de verduurzaming van de waterketen en de rol van de huisarts in deze verduurzaming.

Bij het gebruik van dosisaerosolinhalatoren door COPD- en astmapatiënten komen drijf­gassen vrij die bijdragen aan de opwarming van de aarde. Wanneer we dit type inhalatoren bij 70% van de 1,4 miljoen gebruikers veilig vervangen door klimaatvriendelijkere poeder­inhalatoren, kan de uitstoot van broeikasgassen met ongeveer 63 miljoen kg CO2-eq per jaar afnemen. Een behoorlijke milieuwinst. De goedkoopste vervangers leveren per jaar bovendien een flinke kostenbesparing op. Wij denken dat de milieu-impact in de longzorg aanzienlijk naar beneden kan.

In de zorg worden veel grondstoffen gebruikt voor energie, vervoer, medische hulpmiddelen, chemische producten en geneesmiddelen. Ook blijft er een aanzienlijke hoeveelheid afval over – de afgelopen decennia zijn wegwerpmaterialen min of meer de standaard geworden in ziekenhuizen. De coronapandemie heeft de aandacht hiervoor aangewakkerd. De huisartsenpraktijk levert minder afval op, maar omdat circulair werken verder reikt dan medische hulpmiddelen alleen, zijn er ook in de eerste lijn nog veel verbeteringen mogelijk.