Pim Keurlings

Ongeveer één op de honderd Nederlanders heeft een halonaevus. Deze naevus wordt omgeven door een witte kring van gedepigmenteerde huid, een aanwijzing dat het immuunsysteem de naevus aan het afbreken is. Halonaevi worden vooral bij kinderen en jongvolwassenen aangetroffen, voornamelijk op de rug, en zijn meestal benigne. Afwachtend beleid en bescherming tegen zonlicht volstaan, maar de centrale laesie moet altijd kritisch en systematisch worden beoordeeld om dysplasie of een melanoom uit te sluiten.

Bij acute buikpijn is het belangrijk de differentiaaldiagnose breed te houden, vooral als de patiënt een kind is. De buikpijn kan ook een extra-abdominale oorzaak hebben, zoals diabetische ketoacidose. De klassieke symptomen van diabetische ketoacidose zijn polyurie, polydipsie en versnelde ademhaling, maar soms staan abdominale verschijnselen op de voorgrond zoals braken, buikpijn en pijn bij palpatie. Een vingerprik voor glucose of een urinedipstick voor ketonen en glucose bieden in de spreekkamer snel informatie.

Wereldwijd stijgt de incidentie van beten door bedwantsen. Deze toename komt door een stijgende resistentie van de insecten tegen bestrijdingsmiddelen en een grotere verspreiding door toenemend internationaal reisverkeer. De bedwantsen voeden zich met bloed van de mens en hun beten leiden tot jeukende erythemateuze of urticariële papels, vooral op armen, benen, nek en rug. Voor de bestrijding moet men een gecertificeerd bestrijdingsbedrijf inschakelen.

Acromegalie is een zeldzaam klinisch syndroom met kenmerkende symptomen zoals vergrote acra, vergroving van het gelaat en verlaging van de stem. De oorzaak is bijna altijd een adenoom in de hypofyse. De diagnose wordt vaak gemist omdat de symptomen zich zeer langzaam ontwikkelen. De complicaties zijn uiteindelijk ernstig en als behandeling uitblijft, is de levensverwachting verkort. De IGF-1-test lijkt een goed en goedkoop screeningsinstrument voor acromegalie, maar de sensitiviteit en specificiteit zijn niet groot. Daarom is laagdrempelig overleg met de internist-endocrinoloog geboden. Met somatostatine-analogen en chirurgie kan ongeveer twee derde van de patiënten genezen.