Alexithymie – onvermogen om gevoelens te differentiëren en te beschrijven – zou een belangrijke risicofactor zijn voor het ontstaan van somatisatie: omdat mensen emoties niet kunnen onderscheiden, zijn ze geneigd de begeleidende lichamelijke verschijnselen toe te schrijven aan ziekte of afwijkingen. Alexithymie zou vooral ontstaan bij mensen die in hun jeugd verwaarloosd, seksueel misbruikt of mishandeld zijn. Seksueel misbruik en fysieke mishandeling bleken echter in een dwarsdoorsnedenonderzoek niet geassocieerd te zijn met alexithymie. Inadequate opvoeding door de ouders had een bescheiden relatie met alexithymie. Alexithymie was ook geen risicofactor voor somatisatie bij patiënten die verwezen werden naar de poli interne en bij wie de ‘diagnose’ lichamelijk onverklaarde klachten (LOK) werd gesteld. Wel was er bij hen vaker sprake van psychiatrische problematiek – met name angst en depressie – dan bij patiënten met lichamelijk verklaarde klachten. Patiënten met LOK en alexithymie hadden geen hogere medische consumptie en ze voelden zich niet slechter dan andere patiënten met LOK. Opmerkelijk is de waarschuwing voor het missen van somatische aandoeningen: 6% van degenen die op de poli interne aanvankelijk de diagnose LOK hadden gekregen, bleken binnen een jaar toch een organische aandoening te hebben. Vanwege de beperkte diagnostische middelen in de huisartsenpraktijk, zou dat percentage volgens de promovendus hoger kunnen zijn. Het blijft oppassen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
