Dermatologieboeken beide aanwinst voor huisartsenpraktijk

Doelgroep Beide boeken richten zich in eerste instantie op de praktijk van de huisarts, maar zijn ook geschikt voor alle andere specialisten (in opleiding), studenten en coassistenten. In de huisartsenpraktijk komen huidaandoeningen zeer frequent voor (ze behoren tot de top tien). In de opleiding is er relatief weinig scholing op dit gebied (meestal beperkt tot een kort coschap in een van de ‘kleine’ vakken). Er is dus een grote behoefte aan bij- en nascholing. Samenvatting Praktische dermatologie begint met een korte inleidende beschrijving over de manier waarop huidziekten zich kunnen voordoen en gediagnosticeerd en behandeld zouden moeten worden. De auteurs beschrijven een aantal basale elementen van de dermatologie en geven een beknopte inleiding van de anatomie van de huid, een overzicht van de primaire en secundaire efflorescenties, de basissamenstelling van zalven, emulsies en crèmes en de algemene regels van een dermatologische behandeling. Verder houden zij een pleidooi voor een systematische aanpak van het diagnostisch proces: het PROVOKE-systeem. PROVOKE staat voor Plaats, Rangschikking, Omvang, Vorm, Omtrek (begrenzing), Kleur en Efflorescenties. Dermatologische problemen zijn vaak specifiek voor een bepaalde lokalisatie. Het boek hanteert de lokalisatie als invalshoek voor de opbouw. Dit maakt het heel makkelijk toegankelijk voor de huisarts, die tijdens zijn spreekuur snel even iets na wil zoeken. Het boek kent een heel systematische indeling. Duidelijke, maar vrij kleine, foto’s met een beknopte beschrijving van het ziektebeeld vormen het uitgangspunt. Daaronder staan interne verwijzingen naar vergelijkbare ziektebeelden en vervolgens de bijbehorende therapie. Dit maakt het boek tot een zeer bruikbaar hulpmiddel in de dagelijkse praktijk: kort, helder en overzichtelijk. De verwijzingen lijken soms een ‘verwijzing naar zichzelf’, zoals pityriasis capitis (seborroïsch eczeem) en tinea amiantacea, wat een ernstiger vorm van seborroïsch eczeem blijkt te zijn. Het boek beschrijft 269 huidziekten en is heel compleet. Samenvatting Casuïstiek in de dermatologie kent een heel andere invalshoek, namelijk dat artsen het gemakkelijkst leren en onthouden aan de hand van patiëntencasussen. De schrijvers presenteren ziektegeschiedenissen met duidelijke, herkenbare foto’s in een min of meer willekeurige volgorde, zoals de patiënten in de dagelijkse praktijk ook komen. Zij formuleren daar een aantal vragen bij die je aan het denken zetten over epidemiologie, differentiële diagnostiek en behandeling. Op iedere bladzijde staan – erg fraaie – foto’s met aanvullende klinische informatie en bijbehorende vragen. De gestelde vragen prikkelen tot nadenken en laten je net iets verder kijken dan alleen de diagnose stellen. De oplossing staat op de volgende bladzijde, soms toegelicht met nieuwe afbeeldingen. Het boek nodigt echt uit om in te kijken en je eigen kennis snel te toetsen. Naast het herkennen van het ziektebeeld geeft het ook adviezen over de bijbehorende behandeling. Door de willekeurige presentatie is het boek niet opgebouwd om iets op te zoeken als je de diagnose niet direct herkent. Als opzoekboekje is het veel minder geschikt dan Praktische dermatologie, maar het nodigt wel veel meer uit om af en toe te pakken, door te bladeren en jezelf te toetsen. Oordeel Praktische dermatologie maakt zijn titel waar: het is praktisch en handig. Kortom: een aanwinst voor de dagelijkse praktijk, met name om snel even iets op te zoeken. Oordeel Casuïstiek in de dermatologie is een aantrekkelijk boek om in een verloren minuut ter hand te nemen, door te bladeren en je kennis te toetsen en te vergroten. Hoewel de boeken een heel verschillende aanpak hebben, zijn ze beide een aanwinst voor de praktijk van de huisarts. A.M.S. van Aarnhem