Ton Kuijpers

Wat komt er allemaal kijken bij de ontwikkeling van een richtlijn? Welke stappen worden doorlopen om tot een aanbeveling te komen? Wordt het patiëntenperspectief ook meegenomen? Hoeveel standaarden onderhoudt het NHG eigenlijk? Het ontwikkelen van richtlijnen gebeurt volgens een vaste werkwijze om kwalitatief hoogwaardige richtlijnen te waarborgen.

In de gedeeltelijk herziene NHG-Behandelrichtlijn Misselijkheid en braken is beperkt plaats voor ondansetron bij de behandeling van een veronderstelde gastro-enteritis (GE) bij kinderen met dehydratie of een verhoogd risico op dehydratie. Er is geen plaats voor verdunde appelsap als vervanging voor ORS bij deze groep.

Zijn inhalatiecorticosteroïden (ICS) aan te bevelen bij de behandeling van volwassen COVID-19-patiënten met klachten in de huisartsenpraktijk? De herziene NHG-Standaard COVID-19 geeft een zwakke aanbeveling voor het gebruik van ICS voor een specifieke groep 50+’ers.

De NHG-Standaard Enkelbandletsel is herzien. In de standaard wordt nu op basis van de ernst van de klachten en de bevindingen bij lichamelijk onderzoek onderscheid gemaakt tussen mild en matig tot ernstig letsel. Vervolgens worden de behandelopties en adviezen hierop toegespitst.

In de nieuwe NHG-Behandelrichtlijn Fasciitis plantaris worden verschillende manieren besproken om met klachten van fasciitis plantaris om te gaan. De patiënt kan het natuurlijk beloop afwachten, maar er zijn ook verschillende behandelingen mogelijk. Het is echter niet duidelijk of die behandelingen effectief zijn. Het advies luidt om samen met de patiënt tot gedeelde besluitvorming te komen.

In de herziene NHG-Standaard Hand- en polsklachten liggen de belangrijkste wijzigingen op het gebied van de diagnostiek. Daarmee heeft de NHG-werkgroep gehoor gegeven aan het verzoek van veel huisartsen om de diagnostiek meer klachtgestuurd te maken. Wat betreft de behandeling en behandelopties zijn er weinig praktische wijzigingen.

NHG-Standaarden worden hoog gewaardeerd vanwege hun betrouwbaarheid en hun aansluiting bij de dagelijkse praktijk. We maken richtlijnen altijd volgens de laatste (inter)nationale ontwikkelingen. Beoordelen en graderen van het bewijs gebeurt op basis van de GRADE-methode, waarden en voorkeuren van patiënten worden meegewogen en er is aandacht voor gedeelde besluitvorming. Omdat de meeste gebruikers de richtlijnen online raadplegen en de oude website technisch gezien niet meer voldeed, vonden we het tijd voor een speciale richtlijnenwebsite. Op 8 juni 2020 gaat Richtlijnen.nhg.org officieel ‘live’.

De NHG-Standaard Traumatische knieklachten is herzien. In deze herziening staat een afwachtend beleid centraal. Een van de belangrijkste wijzigingen is dat de huisarts kan overwegen het lichamelijk onderzoek uit te breiden met specifieke bewegingstesten om een indruk te krijgen van de mate van (in)stabiliteit van de knie.

De aanbeveling over alfablokkers in de NHG-Standaard Urinesteenlijden is herzien. Mogelijk levert het gebruik van alfablokkers klinisch relevante voordelen aan patiënten die opwegen tegen de eventuele nadelen van dit middel. Een recente internationale richtlijn en de daaraan gekoppelde herziening van een cochranereview suggereert het gebruik van alfablokkers voor patiënten met urinestenen.

Een bursitis olecrani kenmerkt zich door een eenzijdige zwelling van de achterzijde van de elleboog. De oorzaak is veelal irritatie, eenmalig of langdurig, waarbij de wand van de bursa beschadigt en/of een bloeding ontstaat met als gevolg een aseptische ontsteking (niet-infectieuze bursitis). Als complicatie kan een infectie optreden, meestal door stafylokokken of streptokokken (infectieuze bursitis).