Het einde van de orthomoleculaire geneeskunde

Was het niet tweevoudig Nobelprijswinnaar Linus Pauling die zijn naam verbond aan de orthomoleculaire geneeskunde, een geneeswijze die het veelvuldig gebruik en in hoge dosering van zogenaamde voedingssupplementen propageert? Men zou er zelfs veroudering mee kunnen voorkomen. Vooral de zogenaamde antioxidantia spelen daarbij een voorname rol. Wat we al vermoedden, werd recentelijk definitief bevestigd: er deugt geen klap van. In een uitgebreide systematische review werden de uitkomsten beschreven van gerandomiseerde onderzoeken naar de effecten van voedingssuppletie met bètacaroteen, vitamine A, vitamine C, vitamine E en selenium alsmede combinaties daarvan op sterfte. Van enigerlei gunstig effect van extra inneming van deze stoffen bleek geen sprake. Integendeel, de onderzoekers berekenfen zelfs een geringe toename van de kans op sterfte bij gebruik van bètacaroteen, vitamine A en vitamine E. Omtrent selenium en vitamine C achtten de auteurs nog nader onderzoek noodzakelijk. Een noemenswaardig gunstig effect van deze middelen hoeft echter evenmin te worden verwacht daar het relatieve risico dat op basis van de beschikbare onderzoeken voor deze middelen berekend werd erg dicht bij de 1 ligt. Al met al is er weinig reden om gezondheidsclaims die de verkoop van vitaminepreparaten moeten bevorderen nog langer serieus te nemen. Gewoon gezond eten dus en geen geld aan nutteloze supplementen besteden. (TW)