Toename SOA, meer geld voor bestrijding, maar niet voor huisarts

Het aantal seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA) geregistreerd door de SOA-peilstations is in de afgelopen 5 jaar fors toegenomen.1 Het aantal HIV-infecties nam met 120% toe, syfilis zelfs met 153%, vooral onder homo- en biseksuele mannen. Chlamydia en gonorroe zijn in de heteroseksuele bevolking toegenomen met respectievelijk 60% en 14%. Het betreft hier vooral jonge vrouwen: 66% van alle vrouwen met deze SOA was jonger dan 25 jaar. Meer geld voor SOA-zorg is dus logisch en de minister van VWS stelt in 2006 dan ook 11 miljoen euro extra beschikbaar voor curatieve SOA-bestrijding.2 De door 8 coördinerende GGD’s te leveren zorg zou dan een aanvulling zijn op de zorg door de huisarts. Het gaat hierbij om mensen die liever anoniem willen blijven en om hoogrisicogroepen. De GGD’s en hun eventuele samenwerkingspartners gaan deze hoogrisicogroepen actief benaderen. Om te stimuleren dat de GGD’s zo veel mogelijk besmettingsgevallen binnen deze hoogrisicogroepen opsporen, wordt een deel van het geld uitgekeerd per extra gevonden besmette patiënt. Dit lijkt een zeer redelijke strategie. Toch stellen huisartsen driekwart van alle SOA-diagnoses en – zo blijkt uit een representatieve enquête onder de bevolking – gaat 63% van de mensen met SOA-klachten naar de huisarts. Vanuit dat perspectief zijn de plannen van de minister al stukken minder redelijk. Het is weliswaar aanvullende zorg, maar het is op zijn minst vreemd om de huisarts niet als een mogelijke samenwerkingspartner te noemen. Het zou immers winst opleveren wanneer de huisarts zou worden betrokken bij de benadering van de risicogroepen in de SOA-bestrijding. Dat dit extra training en ondersteuning vergt, is duidelijk. Eerder onderzoek in de huisartsenpraktijk toonde aan dat slechts 11% van alle Chlamydia-infecties opgespoord wordt door de huisarts. Dit kan natuurlijk veel beter.3 Maar dan zullen ook de huisartsen hiervoor extra geldelijke ondersteuning moeten krijgen. (RD)