In Chicago ontdekten onderzoekers dat de hoeveelheid en de kwaliteit van de slaap samenhangen met het ontwikkelen van verkalking in de coronairvaten. Men maakte een CT-scan bij 535 gezonde mannen en vrouwen met een leeftijd tussen 35 en 47 jaar. Veertig van hen hadden calcificaties in de coronairen en vielen daarom af. De overige 495 personen droegen 4 dagen een polsband, waarmee de activiteit werd gemeten (deze diende als objectieve maat voor slaap) en registreerden het aantal uren dat men in bed doorbracht met de bedoeling te slapen. Men bracht ook uitgebreid alle bekende risicofactoren voor ischemische hart- en vaatziekten in beeld. Vijf jaar later maakten de onderzoekers een nieuwe CT-scan bij deze 495 mensen en toen bleken bij 61 (12,3%) calcificaties voor te komen. Vervolgens deed men een multivariate analyse, waarbij de hoeveelheid slaap een belangrijke voorspeller bleek van de incidentie van coronaire calcificaties, onafhankelijk van bekende risicofactoren als diabetes, cholesterol, bloeddruk, leeftijd, geslacht en nog een aantal bekende effectmodificaties. Interessant was voorts dat die samenhang alleen bestond met de objectief vastgestelde slaapduur, niet met de subjectieve duur. Dit onderzoek helpt meteen een ander fabeltje de wereld uit. De 495 personen sliepen gemiddeld 6,1 uur. De 8 uur die je volgens je moeder moest slapen blijken dus niet gebaseerd op een gemiddelde slaapduur, maar op een gezonde slaapduur. Als je langer slaapt, wordt je ouder. Nadeel daarvan is dan wel weer dat je niet zoveel aan die extra dagen hebt. Je brengt ze immers slapend door. (HvW)
Literatuur
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
