Depressie blijft een probleem

Dat huisartsen depressie niet voldoende zouden herkennen is herhaaldelijk beweerd in de literatuur. Uit een meta-analyse van diagnostische onderzoeken (met in totaal 50371 patiënten en een prevalentie van 17,3%) in de Lancet blijkt dat waar te zijn. We missen de helft en, wat misschien nog erger is, we overdiagnosticeren depressie nog vaker. De kans dat iemand een depressie volgens de DSM-IV of ICD heeft als de huisarts een depressie vaststelt, is iets kleiner dan 50%. Doen we het zo slecht? Het antwoord lijkt ‘ja’ te zijn, maar gelukkig zijn er verzachtende omstandigheden. We doen het beter naarmate de depressie ernstiger is en we doen het beter als de onderzoekers de huisarts wat meer tijd gunnen. Bovendien blijft het de vraag of de patiënt er nu zoveel slechter van wordt. Veel depressies gaan immers vanzelf over en bovendien blijken patiënten behandeling van hun depressie ook niet altijd te wensen. Ten slotte ontwikkelen een aantal van de ten onrechte gediagnosticeerde patiënten in de loop der tijd alsnog een depressie en is er vaak sprake van andere psychiatrische problematiek. Al met al blijven het echter moeilijk te verteren uitkomsten. Vooral die overdiagnostiek. Ik heb daarom een simpel advies. Als u de diagnose depressie stelt, begin dan niet direct te behandelen, maar maak een vervolgafspraak en doe de diagnostiek nog eens over. Op pure klinisch-epidemiologische gronden vermindert u dan het aantal fout-positieve diagnoses tot zo’n 25% en daar komt het natuurlijk beloop nog bij. Laten we hopen dat degenen met een ‘gemiste’ depressie die klachten houden, zelf het initiatief nemen voor een nieuwe afspraak. Henk van Weert