Uit onderzoek naar leemtes en behoeften in de zorg voor patiënten met perifeer arterieel vaatlijden (PAV) bleek dat het vooral schort aan integraal vasculair risicomanagement bij deze patiëntengroep met een zeer hoog risico op hartvaatziekten. Verder is de zorg vanuit het ziekenhuis vaak onvoldoende patiëntgericht, en slechts zelden kan de patiënt bezoeken aan verschillende specialisten of onderzoeksafdelingen combineren. Dossiers blijken vaak slecht bijgehouden, hiaten in diagnostiek en behandeling komen vaak voor, evenals onnodige herhaling van onderzoek. Medisch-inhoudelijk is er nog onbegrijpelijk veel variatie tussen behandelaars. Landelijke richtlijnen zijn niet beschikbaar of de artsen volgen ze onvoldoende. Kortom, niet iets om vrolijk van te worden. Om de zorg rond patiënten met PAV te verbeteren beveelt de Hartstichting de volgende zaken aan:
- een landelijk leefstijlprogramma vasculair risicomanagement;
- de ontwikkeling van landelijke richtlijnen;
- de vorming van patiëntvriendelijk georganiseerde multidisciplinaire vaatcentra in ziekenhuizen;
- het gebruik van ICT en invoering van het EPD;
- bevordering van kennis van ziekte en risico op hartvaatziekten van de patiënt en zijn naasten;
- financiële afspraken tussen zorgverzekeraars en instellingen;
- de ontwikkeling van DBC’s;
- de deskundigheidsbevordering van professionals;
- de integratie en uitbreiding van het onderzoek in de vaatzorg;
- onderzoek naar doelmatigheid.
De meeste constateringen in dit boekje zijn waarschijnlijk gewoon waar, en de aanbevelingen liggen voor de hand. Het is allemaal wel erg vanuit de managementhoek in ambtelijke stijl opgeschreven. De slogan ‘geen woorden maar daden’ dringt zich op.
E.P. Walma
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
