Vaste huisarts maakt minder medicijnfouten

Onderzoekers gebruikten HIS-data van 48 huisartsenpraktijken in en rondom Amsterdam. Zij includeerden 25.000 patiënten ouder dan 65 jaar die tussen 2013 en 2018 minimaal 1 jaar stonden ingeschreven en 5 maal contact hadden met de huisartsenpraktijk, waarvan minimaal 2 keer met een huisarts. Zij spoorden medicatiefouten op middels START- (een ontbrekend medicijn) en STOPP- (een onterecht medicijn) criteria. Continuïteit werd met 3 verschillende methoden gemeten. Iedere methode gaf een score tussen de 0 en 1, waarbij 1 correspondeerde met 100% contacten met een enkele huisarts.  

Benzodiazepines en laxantia bij opioïden 

De deelnemers (gemiddeld 75 jaar; 42% man) zagen bij 70% van de bezoeken dezelfde huisarts. Bij ruim 70% van de patiënten was sprake van minimaal 1 medicatiefout. De frequentste fouten waren het onterecht voorschrijven van benzodiazepines (16%) en het ontbreken van laxantia bij opioïden (15%).  

De patiënten werden ingedeeld in 3 groepen met oplopende continuïteitsscore (tertielen). Het relatief risico op onterecht niet starten van medicatie was in het hoogste tertiel lager ten opzichte van het laagste tertiel bij elk gebruikte score (0,91 (95%-BI 0,89 tot 0,94); 0,93 (95%-BI 0,90 tot 0,96); 0,88 (95%-BI 0,86 tot 0,91)). Voor medicijnen die onterecht gecontinueerd werden bestond deze associatie alleen bij patiënten met veel comorbiditeiten.  

‘Deprescribing’ blijft moeilijk 

Dit is een observationeel onderzoek, met risico op confounding. Er is bijvoorbeeld niet gecorrigeerd voor de leeftijd van de arts (oudere artsen met meer ervaring maken mogelijk minder fouten en hebben vaker een solopraktijk). Daarnaast is ‘continuïteit’ lastig in 1 getal uit te drukken.  

De auteurs concluderen dat een vaste huisarts minder vaak medicatie vergeet te starten, maar dat ‘deprescribing’ ook dan moeilijk blijft. Voor medicamenteus beleid bij ouderen geldt het voordeel van ‘1 kapitein op het schip’, zeker bij patiënten met veel comorbiditeiten.