Bij e-health wordt digitale informatie of communicatie toegepast om de gezondheid of gezondheidszorg te verbeteren. Er is alleen sprake van digitale zorg wanneer e-health onderdeel is van de geleverde zorg. In dat geval is dezelfde wet- en regelgeving van toepassing als bij niet-digitale zorg. Met andere woorden: de website Thuisarts.nl is ‘e-health’ wanneer de patiënt deze spontaan bezoekt, maar ‘digitale zorg’ wanneer de huisarts de patiënt actief verwijst naar een specifieke informatiepagina.
Digitale zorg als middel
Volgens het NHG kan digitale zorg worden ingezet wanneer het passend is en minimaal gelijkwaardig aan niet-digitale zorg. De kernwaarden van de huisartsgeneeskunde (persoonsgericht, medisch generalistisch, continu en gezamenlijk) zijn ook op digitale zorg van toepassing. Digitale zorg moet daarom worden gezien als middel en niet als doel, waarbij zorgverlener en patiënt samen bepalen of er een toegevoegde waarde is. De keuze voor een digitale of niet-digitale contactvorm is afhankelijk van de patiënt, de hulpvraag, de situatie en de persoonlijke afwegingen van de huisarts.
Houvast
Beleidsmakers en onderzoekers die zich bezighouden met digitale zorg in de huisartsenpraktijk zullen veel baat hebben bij het begrippenkader. In de nieuwe terminologie worden Engelse termen en meerduidige begrippen afgeraden. Ook voor de praktiserende huisarts is het goed om te weten dat termen als ‘beeldbellen, meekijkconsulten, thuismonitoring en blended care’ nu zijn vervangen door ‘videobellen, digitale consultatie, telemonitoring en hybride zorg’. Een compleet overzicht van de begrippen bij digitale zorg die wel en niet gebruikt dienen te worden (het begrippenkader) staat op de website van het NHG. Daar staat ook algemene informatie over digitale zorg.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
