Nieuws

Huisartsen verwijzen patiënten door naar de nefroloog op basis van de NHG-Standaard Chronische nierschade. Daarbij maken ze een inschatting van het risico op mogelijk nierfalen en cardiovasculaire problemen. Maar is dat eigenlijk wel nodig? Linn Dobrowolski gaat met Rob van der Pas in gesprek over het behandelen van chronische nierschade in de eerste lijn.

De Europese richtlijnen over diabetes adviseren een ecg te laten maken bij mensen met Diabetes mellitus type 2 (DM2) en hypertensie, of als er een vermoeden is van hart- en vaatziekten (HVZ). In de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 ontbreekt deze informatie. De NHG-Standaard CVRM concludeert op basis van de literatuur dat een ecg geen toegevoegde waarde heeft bij mensen zonder HVZ, omdat een ecg in deze groep niet leidt tot een betere cardiovasculaire risicoschatting. Nederlandse onderzoekers vroegen zich af of deze redenering ook geldt voor mensen met diabetes.

‘Het diagnostisch proces, welke methode in welke situatie bij welke patiënten, blijft de gemoederen bezighouden’, schrijft redactielid Pieter Buis in zijn redactioneel van april. ‘Moet het pluis/niet-pluisgevoel meer ruimte krijgen op de HAP of is beperken tot ABCDE beter? En hoe verloopt het diagnostisch proces bij jezelf? Het faciliteren van structurele feedback is een belangrijk middel om jezelf scherp te houden.’

Ik had haar al een keer op het spreekuur gezien. Pijn in de benen en daardoor moeite met lopen. Een duidelijke oorzaak kon ik niet bedenken. Met als werkdiagnose spierpijn schreef ik haar een NSAID voor. Na het weekend zag ik het HAP-bericht. De klachten waren toegenomen en in een rolstoel had ze de HAP bezocht. Met de diagnose conversie en een adres van een gespecialiseerde psycholoog nam ze contact op om de verwijzing te regelen.

Het verband tussen gastro-oesofageale reflux en keelklachten wordt vaak benoemd, maar het voorschrijven van een protonpompremmer (PPI) bij deze groep patiënten lijkt niet meer effect te hebben op de klachten dan een placebo. Dat blijkt uit een groot tweedelijns RCT uit het Verenigd Koninkrijk.

Hoe schrijf je je memoires als huisarts? Waarop ligt de focus: op de eigen levensloop, de patiënten, de ontwikkelingen in de huisartsenzorg of een mengvorm van dit alles? Vermeld je wel of geen context en zo ja, hoeveel? Twee oud-huisartsen schreven hun memoires en kozen daarbij voor verschillende invalshoeken.

Overmatig alcoholgebruik is gerelateerd aan hypertensie en aan hart- en vaatziekten. Maar verbeteren interventies om alcoholgebruik te verminderen ook de bloeddruk? Daar is zo goed als geen onderzoek naar gedaan, zo blijkt uit een recente cochranereview.

Het inbrengen van een neustampon is geen patiëntvriendelijke, snelle of eenvoudige procedure bij een neusbloeding. Tranexaminezuur (TXZ) lijkt minstens zo effectief en is een stuk minder invasief voor patiënten met een spontane bloedneus. Omdat TXZ via een gedrenkt gaasje of neusverstuiver (MAD) makkelijk en snel is toe te dienen, lijkt dit een goed alternatief.

De fecale immunochemische test (FIT, voorheen iFOBT) wordt als screeningsmethode gebruikt in het bevolkingsonderzoek darmkanker. De test is echter niet gevalideerd voor gebruik in de spreekkamer bij patiënten die verdachte symptomen hebben. Dit is een wezenlijk andere patiëntenpopulatie. Britse onderzoekers hebben nu aangetoond dat FIT ook bij deze groep patiënten colorectaal carcinoom (CRC) veilig kan uitsluiten.

Persoonsgerichte diabeteszorg, gericht op het individu met een hoofdrol voor shared decision making, zou de bereidwilligheid voor zelfmanagement kunnen vergroten. Implementatie van een persoonsgericht consultatiemodel bij diabetes mellitus type 2 (DM 2) liet echter geen duidelijke verbetering zien in patiëntactivatie en klinische uitkomsten.

Een depressie kan leiden tot werkverzuim. Dat is kostbaar voor de maatschappij, maar neemt ook structuur en zingeving voor het individu weg. Een cochranereview ging na wat de effectiefste interventies zijn om patiënten weer aan het werk te krijgen. (Online) cognitieve therapie en op het werk gerichte interventies lijken daarvoor effectiever dan uitsluitend op symptomen gerichte begeleiding.

Een relatief klein deel van de klachten van pijn op de borst wordt veroorzaakt door een levensbedreigende aandoening. Minder alarmerende aandoeningen, zoals musculoskeletale problemen, komen veel vaker voor. Toch blijft het onderscheid lastig te maken en deze onzekerheid zorgt voor een defensieve verwijscultuur. Nieuw onderzoek moet de effectiviteit van het huidige triagesysteem bij pijn op de borst op de huisartsenpost verbeteren.