Carel Veldhoven

Ongeveer de helft van de kankerpatiënten ervaart voedingsproblemen door de ziekte of behandelingen, wat kan leiden tot slechte eetlust, verminderde voedingsinname en gewichtsverlies. Minder bekend is dat deze eetproblemen ook psychosociale gevolgen kunnen hebben, zoals boosheid, teleurstelling en verdriet. Huisartsen lijken zich terdege bewust van voedingsproblemen bij hun patiënten, maar richten zich vooral op fysieke gevolgen. Patiënten kunnen echter grote behoefte hebben aan erkenning van ook deze psychosociale problemen. Bewustwording bij huisartsen van de psychosociale gevolgen van eetproblemen en wat zij daarin voor patiënten en diens naasten kunnen betekenen, is de eerste stap in betere zorg bij deze problematiek.

Behalve bij refractaire symptomen als pijn, dyspneu en delier passen artsen palliatieve sedatie ook toe bij niet-lichamelijke refractaire symptomen als existentieel lijden. Maar is dat wel de geëigende interventie bij deze indicatie? Wat zeggen de richtlijnen hierover? En wordt deze interventie bij existentieel lijden niet te snel als een verkapt euthanasiemiddel ingezet? Er is meer duidelijkheid nodig over toepassing van continue palliatieve sedatie bij de indicatie existentieel lijden.