Nieuws

Artsen vinden communicatie met patiënten met somatisch onverklaarde klachten (SOLK) vaak lastig. Eerder onderzoek maakte geen onderscheid tussen de inhoud van de boodschap en de manier waarop artsen die geven. In dit onderzoek wordt aangetoond dat het welbevinden van de patiënt positief wordt beïnvloed als de arts een negatieve boodschap op een indirecte manier brengt.

Van alle patiënten die vaker dan één keer de apotheek bezochten in 2017 koos 82% altijd voor dezelfde apotheek. Stadsbewoners zijn minder trouw aan hun apotheek dan patiënten op het platteland. Dat blijkt uit gegevens van de Stichting Farmaceutische Kengetallen (SFK) in het Pharmaceutisch Weekblad.

Elke dag registreren huisartsen grote hoeveelheden data, als onderdeel van het zorgproces. Hergebruik van deze data voor bijvoorbeeld wetenschappelijk onderzoek lijkt interessant en efficiënt. Het is echter de vraag of je gegevens die voor zorgdoeleinden zijn verzameld zomaar kunt gebruiken voor andere doeleinden. Een recente, internationale discussie hierover laat zien dat er veel mogelijke bronnen voor bias zijn en dat we maar weinig weten over het effect daarvan.

Somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten (SOLK) zijn een voedingsbodem voor onzekerheid bij huisartsen en voor patiënten die zich niet serieus genomen voelen. Recent gingen onderzoekers na hoe goed huisartsen zich aan de NHG-Standaard SOLK houden. Uit dat onderzoek bleek dat zij zich bij de diagnostiek en behandeling voornamelijk richten op lichamelijke klachten. Het uitvragen van de klachten met het beproefde SCEGS-model gebeurt nog weinig, net als verwijzen naar een psycholoog of psychiater.

Ook in Nederland is chronisch, medicinaal opiatengebruik een groeiend probleem. Er bestaan diverse afbouwbehandelingen zoals mindfulness, acupunctuur en cognitieve gedragstherapie, maar de effecten hiervan zijn wisselend. Voorkomen van chronisch gebruik door terughoudendheid bij (herhaald) voorschrijven blijft van belang. Dat is de conclusie van een Cochrane-review over een klein aantal onderzoeken.

Het effect van acetylsalicylzuur ter preventie van cardiovasculaire ziekten is sterk afhankelijk van het lichaamsgewicht. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van de gegevens van 9 primaire (102.621 patiënten) en 4 secundaire (12.964 patiënten) preventietrials. Een lage dosis (75 tot 100 mg) acetylsalicylzuur bleek alleen effectief bij patiënten lichter dan 70 kg en een hoge dosis acetylsalicylzuur (≥ 300 mg) alleen bij patiënten zwaarder dan 70 kg.

Voor patiënten met een carpaletunnelsyndroom (CTS) zijn lokale corticosteroïdinjecties op korte en middellange termijn effectiever dan afwachten. NSAID’s lijken niet veel effectiever dan een placebo, maar de combinatie van NSAID’s met een spalk is even effectief als een injectie. Dat blijkt uit literatuuronderzoek.

Nederlandse onderzoekers gingen na hoe huisartsen met ecg's omgaan. Uit het onderzoek bleek dat huisartsen de aanbeveling om een ecg te maken bij ritmestoornissen meestal goed opvolgen. Zij zijn relatief bedreven in het diagnosticeren van atriumfibrilleren, sick-sinus syndroom en oude myocardinfarcten op een ecg. Huisartsen maken echter ook vaak ecg's bij niet-geïndiceerde problemen, zoals een acuut coronair syndroom (ACS). Een ecg heeft in die gevallen geen meerwaarde.

Met deze maand onder meer:
- Mycoplasma genitalium, een nieuwe soa?
- Psychiater Jim van Os over de rol van de huisarts
- Griepvaccinatie: bewijs voor bescherming, weinig studies van goede kwaliteit

Het was een hete zomer. Bij de ouderen in mijn praktijk lag uitdroging op de loer. Dronken ze wel genoeg? Zouden ze misschien moeten stoppen met plastabletten? Ik vroeg me af wat bruikbare criteria zijn om de diagnose dehydratie correct te stellen.

Het laatste boek over medische geschiedenis verscheen meer dan dertig jaar geleden. Alleen de Canon der Geneeskunde van Nederland (2009) is jonger, maar een canon is per definitie vrij fragmentarisch van opzet. Het werd dan ook tijd voor een nieuw boek over medische geschiedenis.

Psychiater Menno Oosterhoff is gespecialiseerd in dwangstoornissen. Hij is ook ervaringsdeskundige. In dit boek beschrijft hij op creatieve wijze de impact van dwangstoornissen op het persoonlijke, sociale en maatschappelijke leven en maakt zijn unieke kennis voor iedereen toegankelijk. Oosterhoff maakt het graduele disfunctioneren zichtbaar aan de hand van alledaagse, voor iedereen herkenbare voorbeelden tot en met extreme obsessies en compulsies.