Otto Maarsingh

Huisartsen ervaren chronische duizeligheid vaak als een lastig probleem. De klacht kent veel verschillende oorzaken en er is geen effectieve medicamenteuze behandeling voorhanden. De NHG-Standaard Duizeligheid raadt behandeling met betahistine dan ook af. Toch schrijven huisartsen dit middel nog geregeld voor. Vestibulaire revalidatie, een bewezen effectieve oefentherapie, zetten ze daarentegen zelden in. In deze beschouwing beschrijven we de huidige literatuur over vestibulaire revalidatie en dragen we een stappenplan aan voor de behandeling van chronische duizeligheid.

Ouderen met duizeligheid door een perifere vestibulaire aandoening leven langer dan ouderen met duizeligheid door een cardiovasculaire aandoening. Bijna de helft van de ouderen met duizeligheidsklachten ondervindt na 10 jaar nog steeds of opnieuw ernstige beperkingen door de duizeligheid. Beschouw duizeligheid bij ouderen in de huisartsenpraktijk daarom als een klacht die niet vanzelf verdwijnt en behandel proactief.

Sinds de Woudschotenconferentie in 1959 zijn zowel de huisartsgeneeskundige zorg als de samenstelling van de beroepsgroep drastisch veranderd. Bij de herijking op de tweede Woudschotenconferentie in 2019 bleken de destijds geformuleerde kernwaarden en kerntaken weinig aan zeggingskracht hebben ingeboet. Blijkens de enquête die de herijking voorbereidde, zijn huisartsen het nog altijd eens over de kernwaarden, maar verschillen in de opvattingen over kerntaken maken voortgaande heroriëntatie op de organisatie van de huisartsenzorg noodzakelijk.

Bij ouderen is duizeligheid vaak een aspecifieke klacht die allerlei oorzaken kan hebben. H. Stam et al ontwikkelden een voorspellend model om ouderen met een hoog risico op een ongunstig beloop van duizeligheid te kunnen identificeren.